We moeten verre reizen maken, een vliegende én betekenisvolle carrière hebben, prachtig wonen, elke dag met onze geweldige partner fantastische seks hebben en ohja, er ook nog fabulous uitzien. Gelukkig hebben we Instagram en Facebook, zodat je een continue stroom van must-haves en bucketlists tot je kunt nemen, en kunt malen over ‘hoe je leven ook kan zijn als je maar je best doet’. De millennial moet het allemaal. Doet het ook allemaal, lijkt wel. En toch kunnen we ongelooflijk zeuren dat we niet op-en-top gelukkig zijn. Stilstand is achteruitgang en we willen vooral méér. Ik weet niet hoe het met de lezers zit, maar ik ga continu dat gevecht aan in mijn hoofd. Wat wil ik? Wat vinden mensen van mij? Doe ik het goed zo? Maak ik niemand boos? Best vermoeiend kan ik je zeggen. De edele kunst van not giving a f*ck van Mark Manson deed gelukkig mijn ogen open.
Nee, ik prijs hier geen nieuwe zelfhulpgoeroe aan. Manson schrijft namelijk op een heerlijk grappige wijze over het stoppen met altijd maar positief zijn en over het omarmen van alle ellende in je leven. Manson verheft not giving a f*ck tot een kunst, omdat wij (de wereldbevolking anno 2017 en dan met name de millennials) ons behoorlijk druk kunnen maken om alles wat er om ons heen gebeurt. Over onderwerpen als genderneutraliteit, Zwarte Piet, maar ook over dat het huis waar we in wonen niet het vtwonen-gehalte heeft zoals bij vriendin Y. Stiekem weten we wel dat dat geen ene fuck boeit, maar toch maakt het ons ongelukkig als we denken aan het feit dat wij die ene designlamp niet kunnen betalen. Waarom?
Meer centjes
De millennials zijn misschien wel opgegroeid in de meest veilige decennia van de vorige eeuw. Opgevoed door waarschijnlijk heel lieve ouders, die meer centjes bezaten dan hún ouders. Hun voornaamste streven was ons een jeugd te schenken zonder veel tegenslagen. Continu kregen we te horen hoe speciaal we waren. Met een zesje thuiskomen was prima, als we ons best maar hadden gedaan. Hoe we alles konden bereiken wat we maar wilden. ‘We leven in een wereld die makkelijker en beter is dan ooit tevoren. Maar, hoe makkelijker en probleemlozer ons leven wordt, hoe meer recht we denken te hebben op een nog beter leven’, zegt Manson. Say what?
Triviale shit
De mens ondervindt geluk door het feit dat het problemen kan oplossen. Je sok zit verkeerd in je schoen = een probleem. Je sok even rechttrekken = geluk. Maar onze problemen zijn gedownsized tot zulke ‘triviale shit’, of hoe de social mediawereld het graag noemt: first world problems. Doordat we eigenlijk niets fundamenteels hebben om ons druk om te maken, gaan we herrieschoppen over Zwarte Piet en zo genderneutraal mogelijk te leven.
En op het moment dat ik dit schrijf, scroll ik langs het nieuwsbericht dat de Emojiraad (waarvan ik tot op heden niet wist dat het een ding was) overweegt emojis van droevige drollen, toiletpapier en kangoeroes toe te voegen aan hun smartphonetoetsenborden. Gelukkig, weer een probleem opgelost (!).
Voorbijganger
Middelmatigheid is voor de millennial synoniem geworden voor mislukking. ‘Veel mensen zijn bang om middelmatigheid te accepteren, want ze denken dat als ze dat accepteren, ze nooit iets zullen bereiken, nooit zullen verbeteren, en dat hun leven zinloos is.’ Niet waar. Hoe heerlijk zal je leven zijn als je niet meer gebukt gaat onder de constante druk om uitzonderlijk te zijn? Het besef en de acceptatie van je eigen korte bestaan op deze aardbol zullen je de vrijheid geven om te bereiken wat je echt wilt bereiken, naar dat wat ook lijden of pijn waard is. Want, geef toe, de wereld bestond al heel veel langer voordat jij de aarde betrad en zal ook echt nog veel langer bestaan dan jij. Je bent slechts een voorbijganger die er een (hoop ik) leuke tijd heeft.
Fucking clichés
Manson maakt het onderscheid tussen slechte en goede waarden – de maatstaven waar wij ons eigen leven tegenaan leggen. Houdt jouw maatstaf genot, materieel succes, altijd gelijk willen hebben en positief blijven in? Oh hell, dan staat je een zwaar leven te wachten. Een zoektocht naar genot en succes zal je niets brengen volgens Manson. Genot is namelijk niet de oorzaak van geluk, maar slechts een gevolg (dat ook weer wegebt). ‘Maar als we betere waarden kiezen, zijn we in staat onze fucks aan iets beters te besteden – aan zaken die ertoe doen, zaken die ons welzijn bevorderen en die als bijwerking hebben we dat we geluk, genot en succes ervaren’, aldus de auteur.
Ik moet hierbij denken aan de prachtige clichézinnen ‘het is beter iets moois te verliezen, dan iets te verliezen wat je nooit echt hebt gehad’ of ‘het gaat niet om het doel, maar om de reis ernaartoe.’ Fucking clichés die ook nog waar zijn ook.
Choose your fucks wisely
Maar, Mark, to be honest: Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Wij mensen zijn geprogrammeerd om altijd op zoek te gaan naar problemen. De grote les van Manson is echter dat we onze problemen wat specifieker moeten uitzoeken. Stel, je had maar één ding per week waar je je druk om mocht maken. Koos je dan écht voor het aanklagen van de Leen Bakker omdat je per se een hoogslaper voor 24 euro wilt, omdat iemand bij dat bedrijf een foutje heeft gemaakt? Of koos je liever voor iets wat echt een probleem is? ‘Want als je betere fucks geeft, krijg je betere problemen. En als je betere problemen hebt, krijg je een beter leven.’ Dus, lieve millenials, choose your fucks wisely. X