Dinsdag 30 oktober verscheen een artikel in NRC met de titel ‘Live’ docent zorgt voor hogere cijfers dan een online collega. Interessant, dacht ik, aangezien ik zelf regelmatig voor een groep studenten sta. Fijn om te weten dat mijn fysieke aanwezigheid meerwaarde heeft. Toen ik echter het hele bericht las, kreeg ik een bijzonder slecht staaltje wetenschapsjournalistiek voorgeschoteld.
Na het lezen van de originele studie - waar NRC naar verwijst - kwam ik tot de conclusie dat studenten inderdaad beter scoren als de docent face-to-face lesgeeft. Helaas was deze conclusie niet interessant genoeg om een heel krantenartikel te vullen. Dus trok de auteur een blik met drogredenen en misinterpretaties open. Overhaaste conclusie één: “Studenten die een vak volgen in de collegezaal steken daarvan meer op dan diegenen die hetzelfde vak online volgen”. Een toets om te meten of iemand beter scoort is echter niet automatisch hetzelfde als het opsteken van kennis; het is slechts een momentopname om een deel van de bekwaamheid te toetsen. Maar het wordt nog erger.
"De lezers die tegen digitaal onderwijs zijn, zullen meteen zeggen dat online onderwijs niet deugt."
“De uitkomsten van het experiment zijn in lijn met wat de onderzoekers verwachtten”, stelt het stuk. De lezers die tegen digitaal onderwijs zijn, zullen meteen zeggen dat online onderwijs niet deugt. Dit komt ook door een overhaaste generalisatie van de auteur. Hij maakt een enorme sprong in gedachtegoed door de originele studie als bewijs aan te voeren voor het massaal inzetten van het gehele palet aan digitaal onderwijs.
Ten slotte tovert de NRC-auteur ook nog een vergelijkend baby-onderzoek uit de hoge hoed, waarmee hij het belang van sociale interactie probeert aan te tonen. Het heeft helaas bitter weinig met de didactiek in het hoger onderwijs te maken.
De NRC-auteur verkoopt ons een boodschap op basis van drogredenen. Het artikel mist daardoor een flinke portie nuance. Digitaal onderwijs is niet een doel op zich, maar een middel om de didactiek te verbeteren. Om zo de sterke kanten van zowel online als face-to-face onderwijs te combineren. Die discussie is veel interessanter om onderwijs daadwerkelijk te verbeteren. Maar dat zijn minder sexy krantenkoppen.