Basketballers over de hele wereld mogen niet langer uitkomen boven de gemiddelde lengte van 174 cm voor mannen en 167 cm voor vrouwen. Dat heeft het Hof van Arbitrage voor Sport (CAS) bepaald. Bovengemiddeld lange basketballers moeten een deel uit hun been halen als zij toch willen blijven deelnemen aan competities. Basketballers als DeMarcus Cousins (211 cm), Boban Marjanovic (222 cm), Elizabeth Cambage (203 cm) en Lauren Jackson (196 cm), maken het voor kleine talentvolle spelers onmogelijk om de top te bereiken. Eenvoudigweg omdat langere spelers een aangeboren voordeel hebben.
Uiteraard flauwekul, maar in zekere zin is dit wel wat er op dit moment gebeurt in de dames-atletiekwereld. Het CAS oordeelde op 1 mei dat de Zuid-Afrikaanse atlete Caster Semenya hormoontherapie moet volgen als zij wil blijven deelnemen aan wedstrijden. De tweevoudig olympisch kampioene en drievoudig wereldkampioene maakt veel meer testosteron aan dan een gemiddelde vrouw. De bovengemiddelde productie van het mannelijke geslachtshormoon maakt Semenya sterker en sneller, en het bevordert haar uithoudingsvermogen.
"Wat is de volgende stap? Mogen atletes die een benedengemiddeld testosteronniveau hebben bijspuiten?"
Niet eerlijk, oordeelt het CAS. Het hof erkent dat een testosteronplafond “discriminatoir” is, maar dat “zulke discriminatie nodig is, redelijk en proportioneel”. Wat is de volgende stap? Mogen atletes die een benedengemiddeld testosteronniveau hebben bijspuiten? En mogen zij binnenkort alleen nog maar exact hetzelfde aantal uren trainen? Moeten zij precies hetzelfde dieet volgen? En gaan dergelijke maatregelen inderdaad overwaaien naar andere sporten, zoals in het verzonnen voorbeeld hierboven?
Dergelijke lichamelijke verschillen zijn onherroepelijk aan sport verbonden. Lange mensen basketballen, slimme mensen schaken, lenige mensen turnen en sterke mensen doen aan gewichtheffen. Maar (top)sport is zoveel meer dan fysieke voordelen. Het gaat over talent, discipline, dieet en werkethos. Aangeboren lichamelijke voordelen zijn daarin slechts één factor. Sporters die een minder fortuinlijke bouw hebben, zullen dit moeten ‘compenseren’ door harder te werken, beter te eten, enzovoorts.
"Gezond is gezond. Daar iets aan veranderen kan alleen nadelige gevolgen hebben."
‘Knoeien’ aan lichamen is een overschrijding van een morele grens. Het is een inbreuk op iemands vrijheid: door een testosteronplafond in te voeren, ‘verplicht’ de atletiekbond atleten om aan hun gezonde lichaam te sleutelen. Gezond is gezond. Daar iets aan veranderen kan alleen nadelige gevolgen hebben. Daarnaast is het ontzettend hypocriet. Testosteron bijspuiten is in nagenoeg alle sporten doodzonde nummer één. Vanaf begin deze maand wordt deze eerste plek gedeeld.