Een duurzaam bestaan: de generatie van mijn ouders vraagt zich vooral af wat dat allemaal wel niet moet kosten. Ik daarentegen, als onderdeel van mijn ‘groene’ generatie, verklein die ecologische voetafdruk helemaal de moeder. Althans: dat probeer ik. Little did I know. Mijn inspanningen en ik houden elkaar aardig voor de gek.
De e-reader. Een lastige stap voor een boekenliefhebber als ik. Het feit dat het meenemen van één waterdicht apparaatje naar mijn vakantiebestemming iets comfortabeler was dan tien boeken, trok me uiteindelijk over de streep. Laat ik maar even uit de buurt blijven van de discussie over de milieuonvriendelijke materialen in e-readers. Op het werk vind ik het bovendien nog steeds nodig om al mijn documenten te printen en om in notitieblokken te krabbelen. Maar alleen op de voorkant van het papier. De achterkant schrijft niet fijn. Cherique, in godsnaam.
Tiny House Movement. Ik woon met mijn duurzame liefde (afgestudeerd in Werktuigbouwkunde en gespecialiseerd in Sustainable Energy, jawel) op slechts 25 m2. Want wat heb je nou helemaal nodig? Nou: een bad, bijvoorbeeld. Dus kom ik in het weekend thuis bij mijn ouders om al met al zo’n vier uur lang in liters Badedas-water te dobberen. Aaaaaand it’s gone.
Navy shower. Dit betekent dat je jezelf nat maakt en vervolgens de douche uitzet terwijl je je inzeept. Deze simpele manier van douchen kan je enorm veel water besparen… ha. Scratch that. As if.
Minder vlees. Ik eet geen rood vlees en beperk me doorgaans tot kip, één keer in de week. Ook kies ik regelmatig voor het vega-gerecht in restaurants, simpelweg omdat ik dat lekker vind. Veelbetekenende blikken van de serveerster, maar wat bereik ik nou? Van al die vega-gerechten krijg ik vaak honger. Voor ik er erg in heb zit ik diezelfde avond nog een Big Mac in mijn mik te stouwen. Score.
"Ik kocht drie maanden lang helemaal niks. Online, dan."
Consuminderen. Je zou kunnen stellen dat mijn afkeer voor fysieke winkels mijn online shopgedrag heeft geïntensiveerd. Of de afkeer neemt toe door mijn online shopgedrag. Hoe dan ook: ik vond dat mijn shopgedrag wel een tandje minder kon. Tijd voor een radicale pas op de plaats: ik kocht drie maanden lang helemaal niks. Online, dan.
AliExpress. Hier bestel ik dus nooit wat. Al dat transport is natuurlijk hartstikke slecht voor onze aarde. En wij willen GROEEEEEN (denk aan jubelend Lingo-publiek voor een special effect). Of misschien gewoon omdat ik dan ontzettend lang op mijn pakketje zit te wachten. Kan ook.
Boodschappentas. Prima initiatief, het afschaffen van plastic zakjes in winkels. Het was alleen handig geweest als ook mijn geheugen hierop was voorbereid. Tegenwoordig doe ik mijn boodschappen dus ook maar gewoon online.
Kapotte dingen repareren. Ik weet niet waarom ik dit aanhaal. Ik begrijp namelijk niks van mensen die het geduld hebben om zaken te repareren, als je het ook gewoon nieuw in de winkel kunt halen. Gelukkig heb ik lieve mensen om me heen die me net op tijd ervan weerhouden een nieuwe fiets te kopen als mijn fietsbel eraf klettert.
"Ondertussen vliegen we naar alle uithoeken van de wereld."
Kenmerkend voor mijn generatie is dat we wel duurzaam wíllen zijn, maar we krijgen de groene eenhoorn nog nét niet helemaal gedekt. Ondertussen vliegen we namelijk naar alle uithoeken van de wereld om een Instagramwaardig plaatje te schieten van een bruinig quinoa-drabje of een mooi stukje natuur. De ironie. Om bij thuiskomst weer met onze Young Urban Professional-collega’s in gehuurde elektrische auto’s te springen. Terwijl die oplaadpalen natuurlijk in al hun stroomgebruik helemaal niet duurzaam zijn. Maar hé: we wíllen wel.
Ondanks al mijn mislukte pogingen, gebeurde er onlangs namelijk wel iets noemenswaardigs. Terwijl ik mijn telefoon voor het slapen gaan aan de oplader hing die ik nooit uittrek, na een dito tafereel met de oplader van de elektrische tandenborstel, dacht ik plotseling aan Jan Terlouw. Die maakt zich op 87-jarige leeftijd namelijk nog steeds hard voor een wereld waarin we op voet van gelijkheid met onze fantastische natuur omgaan (leestip: zijn boek Het hebzuchtgas). Daarom ga ik vanaf morgen stug op mijn gerepareerde fiets naar het werk. I’m starting with the girl in the mirror, mensen. Who’s with me?