Stap jij elke dag fluitend uit bed als de wekker gaat, dolgelukkig om weer aan een nieuwe werkdag te beginnen? Kan jij niet wachten tot het weekend voorbij is en je weer eindelijk iets nuttigs kunt doen met je tijd? Nee? Geeft niet, je bent niet de enige die niet altijd dolenthousiast op zijn werk arriveert. Maar heb je je wel eens afgevraagd wat je eraan kunt doen?
Door Jaro Pichel
Onlangs kreeg ik de vraag waarom ik zo vaak lach tijdens mijn werk. Niets vind ik zo belangrijk als werkgeluk; ik breng immers veertig uur per week door op het werk. Gelukkig heb ik mijn werkgeluk zelf in de hand. Jij dus ook.
Betekenis
Het maakt niet uit of je werkt als schoonmaker of als CEO van een multinational. Geluk komt van binnenuit. En het begint met betekenisvol werk. Een CEO kan wanhopig ongelukkig zijn vanwege de ellenlange werkdagen en het gebrek aan tijd voor zijn familie. De schoonmaker kan er daarentegen van overtuigd zijn dat zijn werk levens redt. Deze gedachte is in feite niet vergezocht als je bedenkt dat de verspreiding van infecties een van de grootste doodsoorzaken in ziekenhuizen is. De schoonmaker heeft er terecht vertrouwen in dat zijn taak ertoe doet. Dit geeft hem een gevoel van waarde en betekenis. Het geeft hem energie, wat vervolgens zijn sociale relaties op het werk weer positief zal beïnvloeden. Het verschil tussen de CEO en de schoonmaker is hun betekenisvolle relatie tot het werk. Terwijl de schoonmaker zijn baan ziet als zeer relevant, ziet de CEO zijn arbeidsuren misschien als een last die de tijd met zijn familie steelt.
"Het is belangrijk dat je verantwoordelijkheid neemt."
Psychologische veiligheid
Naast betekenis speelt ook veiligheid een belangrijke rol bij werkgeluk. Dit komt namelijk je zelfexpressie ten goede. Een voorbeeld: je loopt een vergadering in en voelt je ongemakkelijk. Misschien omdat je je geïntimideerd voelt door de manager of omdat je het niet eens bent met een van de collega's. Dan ben je minder snel geneigd om echt te zeggen wat je wil. In de tegenovergestelde situatie, dat je goed met je collega's omgaat en jouw manager een bron van inspiratie voor je is, voelt zo'n vergadering heel anders aan. In dat geval voel je je waarschijnlijk veel zelfverzekerder en ben je jezelf.
Gelukkig kan een veilige cultuur gecreëerd worden. In het boek Culture Code bestudeert auteur Daniel Coyle een aantal zeer succesvolle groepen mensen. Hij beschrijft een aantal factoren die ervoor zorgen dat mensen zich beter kunnen uiten. Onder deze factoren vallen empathie, intensief en actief luisteren, fysieke aanraking zoals handdrukken en knuffels, humor en oogcontact. Daar kun je morgen al mee beginnen.
Neem de regie
Niet te vergeten; het gevoel van regie op je eigen carrière is cruciaal voor je werkgeluk. Denk aan het volgende scenario: je manager heeft je net een taak gegeven die je liever niet wilt doen. Tijdens het avondeten vertel je thuis dat je het werk en de houding van je manager beu bent. Dit is niet altijd een doodlopende weg. We hebben namelijk de macht om een verzoek te doen in plaats van te klagen. Stel jezelf de vraag: “Is er een project dat me zou kunnen inspireren?” Heb het lef om je manager te benaderen en noem de redenen waarom je deel wilt uitmaken van dit project. Of nog beter: maak contact met de projectleider en laat je manager geen keuze om iets anders dan ‘ja’ te zeggen tegen je verzoek. Natuurlijk zullen er situaties zijn waarin je een definitieve ‘nee’ ontvangt. Dan is het nog steeds jouw beslissing om bij de werkgever te blijven of te vertrekken. Belangrijk is dat je verantwoordelijkheid neemt.
"Zie je leven als een museum vol schilderijen."
Museum
Een laatste tip: zie je leven als een museum vol schilderijen. Dat is althans wat ik doe. Op ieder schilderij staat een fragment uit mijn leven. Als je van je achttiende tot aan je pensioen werkt, wat zou je dan het liefst op die schilderijen zien staan? Schilderijen waarop je glimlacht, je veilig voelt, je werk betekenis heeft en je verantwoordelijkheid neemt voor je acties? Of waar je klagend achter je pc zit? Ik kan je antwoord al raden.