Een hondeneigenaar heeft tijdens het wandelen vaak twee dingen in zijn handen: een riem met aan het uiteinde een trekkende viervoeter en een zakje poep. Vaak netjes opgeraapt nadat het dier op de meest onlogische plek – zoals midden op de stoep – zijn behoefte heeft gedaan. Waar blijft dat zakje als er geen prullenbak in de buurt te bekennen is?
Voordat ik een hond had, hield ik me niet bezig met het aantal prullenbakken op straat. Tijdens een lange wandeling in een drukbezocht natuurgebied stopte ik mijn afval netjes in mijn tas om het thuis weg te gooien. Door het dorp wandelen deed ik zelden.
Maar sinds de komst van onze blaffer Perry loop ik dagelijks hetzelfde rondje. Voor mij soms wat eentonig, maar Perry merkt er niks van. Hij loopt braaf over de stoep te paraderen en plast of poept waar en wanneer het hem uitkomt. Ik – met in elke jas of vest een rolletje zakjes – raap het netjes op en deponeer het in de dichtstbijzijnde afvalbak. Die stonden voorheen namelijk nog op ongeveer elke hoek van de straat.
"Ergens begrijp ik het principe, maar toch is het niet fijn om met een dampend zakje door het dorp te lopen."
In december 2019 kwam daar echter verandering in, toen de gemeente Oss besloot om 450 bakken te verwijderen in de strijd tegen zwerfafval. Er staat nu nog maar één prullenbak op de route die ik loop en het kan dus zomaar zijn dat ik kilometers lang met een zakje stront loop te zeulen. De verleiding om die drol op de stoep te laten liggen of om het zakje in de sloot te gooien is af en toe groot, zelfs bij een trouwe ‘opraper’ als ik. Hoe komen ze er dan toch bij dat ze hier de strijd tegen het zwerfafval mee gaan winnen?
Er is waarschijnlijk een wiskundige berekening op losgelaten door een aantal hooggeleerde professoren. De berekening is dat er minder afval náást de prullenbakken wordt gegooid, waardoor het minder gaat zwerven. De bakken op tijd leeg maken was wellicht ook een goede oplossing geweest. Ergens begrijp ik het principe, maar toch is het niet fijn om met een dampend zakje door het dorp te lopen. Zeker niet als het een attribuut is geworden, dat vanzelfsprekend in je hand ligt. Voor je het weet sta je met een zakje poep naar de buurvrouw te zwaaien.
Comments