top of page
Foto van schrijverMerle van Leusden

"De eenzaamheid maakt het probleem zoveel groter"


Het coronavirus teistert de wereld. De ogen zijn nu gericht op de doktoren, verplegers en ander zorgpersoneel. Hoe is het om in deze tijden in de zorg te werken? GeenKwats maakt deze week een serie waarin de Nederlandse zorghelden aan het woord zijn.



Sandra Brüning (55) is wijkverpleegkundige Buurtzorg Nederland. “Mijn dagelijks leven is zoals vóór corona, maar dan een beetje drukker. Mijn ‘normale’ werk gaat namelijk door bij de mensen thuis in de wijk. Maar alles staat in het teken van corona. Op een zeldzame vrije dag houd ik mijn telefoon in de gaten.”


"Kinderen en kleinkinderen komen niet meer op bezoek."

“De mensen die ik thuis verpleeg zijn voornamelijk ouderen. Ze zeggen dat ze steeds eenzamer worden. Kinderen en kleinkinderen komen niet meer op bezoek en huishoudelijke hulp wordt niet meer ingepland. Allemaal om besmetting tegen te gaan. De eenzaamheid maakt het probleem zoveel groter. Afgelopen week uitte een 87-jarige patiënt zich voor het eerst in zijn leven suïcidaal, omdat de eenzaamheid niet vol te houden is. Dat doet veel pijn. Voor ons als Buurtzorgteam is het veel lastiger om te overleggen. We ervaren hoge spanning in deze tijd en kunnen nu niet ‘echt’ bijkletsen. Bij lastige onderwerpen heb je dat wel nodig – écht contact met elkaar. En daarbij komt dat deze situatie voor ons natuurlijk ook nieuw is. We kunnen veel vragen van patiënten niet beantwoorden.”


"Als iemand verzorgd is en aandacht heeft gekregen, dan maak je een verschil voor die persoon."

“Mijn familieleden leven mee en zeggen om de haverklap dat ze trots op me zijn. Dat raakt me enorm. Soms ben ik ook bang. Bang omdat je niet weet waar dit eindigt en hoe lang het gaat duren. Maar omdat ik iedere dag het ‘verschil’ kan maken, ga ik ermee door. Dat klinkt ontzettend cliché, maar het is de kern van ons werk. Als iemand verzorgd is en aandacht heeft gekregen, dan maak je een verschil voor die persoon. En dat kan al in drie kwartier. Die patiënt voelt zich echt beter dan voor ik daar binnenkwam. Dat geeft echt de energie om door te gaan.”



Comments


bottom of page