Onder veel witte jassen schuilen tatoeages. GeenKwats gaat op zoek naar de verhalen achter de tattoos van zorgmedewerkers. Megan van den Brink (20), verpleegkundige op de acute opname in Heerlen, heeft op haar rechterpols een hartje laten tatoeëren. Net als haar moeder en oma.
“Het begon allemaal met een grapje tijdens het kerstdiner in 2017. Mijn oma (nu 77 jaar) wilde een tattoo laten zetten voordat ze doodging. Dat vond ze mooi, zei ze. ‘Doe dan’, plaagden mijn ouders, broertje en ik. We lachten en zeiden er een paar maanden niets over. Mijn moeder en ik hadden het er onderling wel vaker over. Zou het niet leuk zijn als we een tattoo met zijn drieën - oma, mama en ik - zouden laten zetten? In oktober 2018 gaven we mijn oma voor haar verjaardag een cadeaubon van de tattooshop.”
“Ik herinner me de dag dat we hem lieten zetten nog goed. We haalden oma op en ze was heel blij. Enthousiast zoals ze over al onze uitjes is. Oma wilde eerst, ze gaf geen kik. In minder dan tien minuten stond ‘ie erop. Het idee van een hartje komt van mij. Dat heb ik altijd mooi gevonden. Als kind tekende ik het zelf altijd op mijn pols. Een kleine tattoo, maar ik geloof dat ze ook een tijger op haar rug had laten zetten als ik dat had gekozen, haha.”
"Ik was een moeilijke puber. We hadden vaak ruzie over schoolcijfers, spijbelen, roken en te laat thuis komen."
“De tattoo staat voor de liefde tussen oma, moeder en dochter. Met beiden heb ik een hele goede band. Met mijn moeder is dat niet altijd zo geweest. Ik was een moeilijke puber. We hadden vaak ruzie over schoolcijfers, spijbelen, roken, te laat thuis komen, enzovoort. In die jaren waren we niet de beste vrienden. Inmiddels is onze band weer goed. Als ik advies nodig heb, ga ik eerst naar haar. Of wanneer er spannende dingen op het werk gebeuren. En afgelopen maand mocht ik voor de eerste keer stemmen voor de Tweede Kamer. Daar hebben we uitvoerig over gesproken. Bevestiging van mijn moeder vind ik dan fijn. Voor corona gingen we regelmatig een dagje weg samen. Winkelen en ergens een terrasje pakken. Nu kijken we series. Flikken Maastricht is onze favoriet.”
“Met mijn oma heb ik altijd een goede band gehad. Toen mijn broertje en ik klein waren paste ze drie keer per week op ons. Dan ging ze met ons de eendjes voeren in het park of verstoppertje spelen. In de puberteit kon ik altijd bij mijn oma terecht als ik ruzie had met mijn ouders. Mijn oma is altijd geïnteresseerd en stelt veel vragen, maar als er ruzie was stelde ze die juist niet. Precies wat ik dan nodig had.”
“Ik probeer oma nog wekelijks te zien. Dan ga ik langs om te helpen met poetsen, samen boodschappen te doen of een visje te halen op de markt. Ze is een stoere oma, reed met 77 nog overal naartoe op haar brommertje. Maar sinds een tijdje spelen haar rugklachten weer op. Ze is een stuk minder mobiel en gaat snel achteruit. Als ze ooit zou overlijden dan ben ik blij dat ik deze tattoo samen met haar heb. Het is een fijne gedachte dat zij dat ook heeft.”
Comments