top of page
Foto van schrijverJessica van der Burgt

"Ik wilde een symbool voor haar overlijden bij me dragen"


Onder veel witte jassen schuilen tatoeages. GeenKwats gaat op zoek naar de verhalen achter de tattoos van zorgmedewerkers. Laura van der Doelen (26) is wijkverpleegkundige in Oss. Ze heeft twee tattoos: één op haar rug en één in haar zij. Beide hebben een emotionele betekenis.


Laura van der Doelen | Foto door Jessica van der Burgt

“Ik vond tattoos altijd al interessant. De mijne vertellen een persoonlijk verhaal en hebben een emotionele waarde. In 2002 is mijn moeder gestorven aan darmkanker; ik was toen acht jaar oud. Die laatste momenten herinner ik me nog goed, zoals een tocht in een luchtballon. Maar ook de rotmomenten zijn me bijgebleven, bijvoorbeeld toen de schroeven in de kist werden gedraaid. Dat is nog steeds heel moeilijk. In 2014 hebben mijn zus en ik samen een tattoo laten zetten voor mijn moeder. Op mijn rug staat de tekst ‘For the wounds that will never heal’. De herinneringen blijven. Ik wilde een symbool voor haar overlijden bij me dragen.”


“Toen we vertelden dat we een tattoo lieten zetten, was mijn vader het daar eerst niet mee eens. Hij vond het asociaal en absoluut niet bij ons passen. Nu hij ze gezien heeft, vindt hij het prima. Een overwinning voor ons als zussen. Ik heb ook een tattoo van drie hartjes in mijn zij, bij mijn ribben. De hartjes zijn door elkaar verweven, ze staan voor mijn vader, zus en broertje. We hebben als gezin veel meegemaakt.”


"Vroeger wilde ik een sleeve, dat vond ik echt zo mooi. Nu ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb."

“Mijn tattoos zijn niet zichtbaar tijdens mijn werk. Ik denk niet dat het erg is als iemand het zou zien, dat is toch de tijd van nu. Ik vind het een stukje professionaliteit dat ik ze niet laat zien. Daar heb ik voordat ik ze liet zetten bewust over nagedacht. Vroeger wilde ik een sleeve, dat vond ik echt zo mooi. Nu ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb. Dat er meer tattoos komen in de toekomst sluit ik niet uit. Dan ga ik voor iets subtiels, iets kleins. Nu ben ik niet meer constant verdrietig om wat er allemaal is gebeurd, maar op sommige momenten vind ik het nog zwaar. Daarom vind ik het belangrijk dat mijn tatoeages een betekenis hebben en dat ik er een goed gevoel bij heb.”


Laura van der Doelen | Foto door Jessica van der Burgt


Comments


bottom of page